IK GELOOF DAT JIJ DIT GAAT LEZEN!

Geloof jij nog in problemen?

Gisteren was het Sinterklaas. Zelf vier ik dit geweestfeest al een tijdje niet meer, maar soms haal ik de grote kindervriend van stal tijdens mijn sessies.

Dan zeg ik: “Geloofde je vroeger in Sinterklaas?”

Het antwoord is altijd ‘ja’ en elk kind geloofde ooit echt dat er een man van zo’n 750 jaar oud met een schimmel tussen zijn benen over de daken liep. Ook de kleine Jim geloofde dat. Cadeautjes door de schoorsteen, regelrecht je schoen in? Dat vond ik heus bijzonder, maar ik stelde daar totaal geen kritische vragen over. Blijkbaar was het heel logisch dat de pakjes en de mierzoete marsepeinen kikkers dwars door de ruitjes van onze ouderwetse gaskachel gingen. En zelfs heel bleven! Maar ik was een onwetend jochie; ik slikte het verhaal voor zoete koek.

Als je dan later ontdekt dat de Sint helemaal niet bestaat, ben je eerst flink van slag. Je bent taaitaai-hard in de maling genomen! WAT? Was het alleen maar een verzonnen verhaaltje door je ouders en opa en oma? En ook je grote zus speelde onder een hoedje met deze onzinverkopers. Wauw! Hoe heb je dat toneelspel niet kunnen zien? Het leek allemaal zo ongelofelijk echt… totdat Sinterklaas gewoon ome Piet bleek, met een jurk aan. En een lange nepbaard om. 

Als het masker valt... 

En als je eenmaal wéét dat de man met de eeuwige staf-functie slechts een rol speelde, ga je daarna nooit meer geloven dat het tóch echt was. Nee, de leugen is voor altijd ontmaskerd. En de harde waarheid doet als kleine jongen best even pijn. Je wereldbeeld is voorgoed veranderd. Het ligt in duizend stukjes. Een oude overtuiging is ineens verkruimeld als een pepernoot onder de hoef van Amerigo. Het verhaal waarin je heilig geloofde, ging in één keer in rook op. Natuurlijk, het verhaal ken je nu nog steeds, en dat is eigenlijk best grappig - maar het geloof erin is verdwenen! Voor altijd. En zelfs de beste en meest overtuigende verkoper krijgt het niet voor elkaar om je ooit je schoen weer te laten zetten.

Surprise

En nu komt de surprise van dit stukje: jouw probleem is precies hetzelfde als geloven in Sinterklaas. Het is een leugen. Het is absoluut niet waar. Alleen gelóóf je nog van wel! Maar in feite heeft jouw probleem gewoon een nepbaard om en een mijter op. Alleen is het vaak lastig om zelf te zien hoe een niet-bestaande baard precies vastzit. Huh? Ik hoor je hersens al kraken, dus lees de vorige zin gerust nog een keertje. En nog een keertje. 

Een wakkere therapeut laat je dingen zien die je zelf nog niet ziet. Zelfs als die onzichtbaar zijn. Die laat jou zien waar de klemmetjes van jouw nepbaard zitten. Of misschien zit jouw baard vast met goedkope lijm. Hoe dan ook, ik ga je anders laten kijken. En als je eenmaal doorziet dat je in een verhaal geloofde, is het einde verhaal. Letterlijk. Wat een opluchting! Het grote boek van Sinterdwaas kan eindelijk dicht!

Alles is een verhaal

Angst? Ook een verhaaltje. Geloven dat je niet goed genoeg bent? Ook een verhaaltje. Denken dat je een ruggengraat hebt van speculaas? Ook een verhaaltje. Gelukkig loopt het goed af, want met mijn hulp ga jij de baard van je verhaal trekken. Daarna schrijf je gewoon een beter verhaal, met grote chocoladeletters. Een lekker verhaal, een verhaal waar je juist blij van wordt. Zo blij als een kind op pakjesavond!

Ga nu het dak op!

Maar wacht even… je krijgt jouw verandering niet zomaar cadeau. Om afscheid te nemen van jouw probleem, moet je toch echt het dak op. Iets doen wat een beetje spannend kan zijn. En ik snap dat je misschien aarzelt, want de daken kunnen soms glad en eng zijn. Zeker in de winter. Maar geloof me, je bent in goede handen en ik laat je nooit vallen! Dus maak snel een afspraak met me als je ergens mee zit. Of blijf jij liever in je probleem geloven? Het is aan jou! 

Sint en de wonderpiet (en inderdaad, dit stukje rijmde niet)